ΘΥΜΑΣΑΙ?
Θυμασαι?Οι καλλιτεχνες της αγαπης παντα ξερουν να τη ζωγραφιζουν,να την τραγουδουν,να τη βιωνουν σε ολο της το μεγαλειο,να προσπαθουν γι'αυτη,να την αποδεικνυουν να την κανουν πραγματικη και να μη το βαζουν στα ποδια χαριν της ματαιοτητας.
Ευλογημενα τα χερια που αγγιξαν κι ενιωσαν τη δυναμη της,ευλογημενα τα χειλη που φιλησαν κι αισθανθηκαν την ηδονη της ψυχης κατω απο τη σαρκα,ευλογημενες οι ψυχες που ενιωσαν την αληθεια της και φωτιστηκαν δημιουργωντας το ομορφοτερο εργο.
Τι κι αν δεν μπορουν να το δουν ολα τα ματια?Ευλογημενο εργο απο Εκεινον παντα θα ειναι γιατι περιειχε σπινθηρες αγαπης σε καθε πινελια και φωτισε τα σκοταδια του νου,διελυσε τις θυελλες.Σημασια εχει πως ο καλλιτεχνης το εζησε στιγμη προς στιγμη,στο ειναι του και περα απο αυτο.
Καποιοι θεατες εχουν το χαρισμα και βλεπουν το φως,δε το φοβουνται,βλεπουν τα χρωματα και το ουανιο τοξο που παντα θα βγαινει μετα τη μαυρη καταιγιδα.Εχουν υπομονη.Η αγαπη ολα τα υπομενει.
Τι σημασια κι αν καποιοι θεατες βρισκονται σε ληθαργο?Καποιοι που παλευουν με την αμφιθυμια τους?Καποια στιγμη φανερωνεται ολη η αληθεια σαν λαμψη στην καρδια τους.
Μονο να μην εχει καταστρεψει ο καλλιτεχνης το εργο του,ανθρωπος ειναι κι αυτος.
Αλιμονο σε αυτους που κλεινουν τα ματια στην αληθεια.
Τα λογια σου ειλικρινα ανθισαν το χαμογελο ξανα κι εδωσαν κουραγιο στον καλλιτεχνη να συνεχισει
να παλευει ωστε αυτο που θεωρειται ονειρο απιαστο να φωτιστει απο την αληθεια.
Θυμασαι?Ο μονος δρομος τελικα που δε μας οδηγει λαθος ειναι αυτος της καρδιας μας.Μπορει να φαινεται λαθος καποιες φορες αλλα ειναι το μονο μονοπατι το οποιο εαν ακολουθησεις αποκομιζεις πολλα οφελη.Η λογικη οδηγει σε συμβιβαστικες λυσεις χωρις ναναι μονο δικες μας επιλογες.Εκεινη η ερμη η καρδουλα ξερει,ξερει τα παντα,αποφασιζει μονη,αναγνωριζει την αγαπη,νιωθει πονο,ανειπωτη χαρα,αναγνωριζει ακομα κι απο μακρια.Δινει υποσταση ακομα και σε μια ιδεα,μια σκεψη,μια φαντασιωση και καρδιοχτυπα αδιακοπα μεχρι να γινει πραγματικοτητα.Ποια λογικη και κουραφεξαλα?Εχει λογικη η ζωη?Ο θανατος οταν ερχεται?Ανωτερα οντα,δημιουργηματα σοφα,τελεια απο μια ανωτερη δυναμη,τη μια και μοναδικη δυναμη της αγαπης.
Θα δουμε τον ηλιο,το φεγγαρι με αλλο ταιρι διπλα μας.Θα ναι διαφορετικα καθε φορα?Οχι ειναι μοναδικα.Οπως μοναδικη ειναι και η αγαπη οταν ριζωνει βαθια.Ποση ευτυχια νιωσαν οσοι δωσανε μαχες στο ονομα της και κερδισαν το πολυτιμοτερο επαθλο.Θα περιμενες να μιλησω για αντικειμενο ως επαθλο,μα οχι.Δε μετριεται,δεν ειναι υλικο,δεν περιγραφεται,ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ!!!Οι ωρες,οι στιγμες,το παθος,η αγωνια,ο θυμος,ολα ηταν μερος της μοιρασιας.Κι ολα περασαν,εφυγαν,μα σταθηκαν για παντα στην αιωνιοτητα.
Μονο το σκοταδι οταν πεφτει φοβαται κι αυτος σα μικρο παιδι,μα οχι πια.Ξερεις γιατι.Οι καλλιτεχνες εχουν το δικο τους κωδικα.
