skip to main |
skip to sidebar
Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ του εγώ....
Μα θυμήσου, κάθε φορά που έπαιρνα ανάμεσα στα δάχτυλά μου το σκληρό σου κέλυφος προσπαθώντας να το διαπεράσω με το χάδι μου, όρθωνες τείχη σκληρότητας, συμπαγή κι αδιαπέραστα. Δεν μπορούσα να φτάσω στο βάθος, δεν με άκουγες, δεν άκουγες εσένα.Έγινες υπηρέτης όλων κι εγώ ακολουθούσα τις εντολές σου.Με πόνεσες, με τραυμάτισες.... μα άντεξα τα ουρλιαχτά σου που σκίζαν το σκοτάδι, τα ατέλειωτα "γιατί" ...Έφταιγε η μάνα σου που σε γέννησε έτσι "ανήσυχη", "ευαίσθητη", "μίζερη", "αντικοινωνική", να πω κι άλλα?Έφταιγαν οι άλλοι για την κατάντια σου...ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ...Πάντα κάποιος έφταιγε...Έτσι έπρεπε να γίνει...Μα δε σκέφτηκες ποτέ πόσο δυνατή ήσουν ΨΥΧΗ μου...Με τρόμαζες ακόμα κι εμένα όταν με τραβούσες βίαια στον Άδη, γκρινιάρικο παιδάκι που του πήραν το παιχνιδάκι... κι ας ήξερα ότι ήσουν ΙΚΑΝΗ να ξαναβγείς...Ξεγέλασες κι εμένα μάγισσα...Σε γούσταρα γι'αυτό δεν έφυγα...
Γιά σένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπήρες την εύνοια των καιρών
και έκανες καράβι
πανιά τη συρραφή συλλογισμών
κι ύστερα τράβηξες για Άδη
είχες στη πλάτη άνεμο τρελό
στου άδικου τα μέρη
κι όσο να σώσει το νερό
η τύχη σου ‘στηνε καρτέρι
μα στη καρδιά σου φυλακτό
είχες αρχαίο μυστικό
ήταν στα στήθια σου κρυμμένα
πίσω από κόκκινο υμένα
κομμάτι γαλανό ουρανό
αγάπης περιστέρι
-θεέ μου ήμουνα εγώ
είπες, το φως από τ’ αστέρι
σκληρή σου φόρεσε η ζωή
χάλκινη πανοπλία
μα ‘συ ‘χες σώμα μαχητή
όχι , δεν ήσουν λεία
έχεις το πνεύμα νικητή
αδάμαστο το βλέμμα
οδηγητή σου τη ψυχή
κι ας έτρεχε απ’ τις πληγές σου αίμα
γλυκά σε χάραξ’ η ανατολή
στου ήλιου εκεί την κόμη
θαρρώ πως να ‘ρθεις στη ζωή
εσύ έχεις την τόλμη
..δεν ήσουν τυχερή ,απλά ικανή για όλα .Πάντα .
Κοιτούσα μακριά,μα ήταν τόσο κοντά μου.Μια ανάσα απόσταση,ένας χτύπος που χώριζε την αρχή από το τέλος,το θάνατο από τη ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαρέθηκα να κάνω τον ήρωα,βαρέθηκα να σκοτώνω τη ζωή που φώναζε μέσα μου... να ζήσει μαζί μου...
Υπήρχαν οι απαντήσεις ακριβώς μέσα μου.
Δεν κοιτώ μακριά πια...,κοιτώ μέσα μου.Κι εκεί πάντα με βρίσκω...μέσα εκεί κι όχι έξω από μένα...
Πολύ μου ταίριαξαν αυτά τα λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να βγήκαν από μένα.
Καλή σου μέρα
Να σαι καλά
Μαρία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας από μας "βρίσκεται" μέσα στον άλλον...
όταν συνειδητοποιήσουμε το γεγονός αυτό τότε θα ευτυχήσουμε κλεισμένοι όλοι σε μια αγκαλιά...
Θέλει υπομονή και κουράγιο...
Ευχαριστώ για το πέρασμα...